|
|
naar het vorige bericht |
|
naar de inhoudsopgave |
|
naar het volgende bericht |
Kudelstaart, 30-11-2022
Op de winterligplaats in Kudelstaart
Beste vrienden
|
Met een rustige vaart in het gezelschap van Rosmarie
en Rinze Marten vertrokken we op 15-10-2022 uit
Haarlem. De bestemming van vandaag was Kudelstaart.
Deze jachthaven is voor de vierde keer onze
winterbasis. Met een beetje motregen onderweg konden
we via de Haarlemmer Ringvaart de "Westeinder Plas"
bereiken en in de verte de kerktoren van Kudelstaart
bespieden. In de haven mochten we aanmeren achter de
oostkopsteiger. Vanaf hier hebben we een fantastisch
panoramisch uitzicht over het meer en in de verte
kunnen we de vliegtuigen zien die in en uit de
luchthaven Schiphol vliegen. |
Opening van de Buitenrustbrug bij de uitvaart van Haarlem
Unze ligplaats in jachthaven Kudelstaart |
Half Europa doorkruist met 265 motoruren op de teller
Het rijseizoen van dit jaar omvatte drie grote reizen:
1. Van Potsdam via Stettin naar het hoogst bevaarbare punt van de Peene, vervolgens naar het eiland Usedom en terug via de Westoder naar Berlijn-Spandau → Reis 1
2. Van Potsdam via Brandenburg, Wolfsburg, Hannover, Fuestrup, Rheine, Emden en Delfzijl naar Groningen → Reis 2
3. Van Groningen via Dokkum, Leeuwarden, Grouw, Lemmer, Hasselt, Elburg, Huizen en Amsterdam naar Haarlem → Reis 3
Tussendoor hebben we in juni een pauze genomen van het varen in Potsdam → verblijf in Potsdam
en maakten we in augustus een reis zonder schip naar Zwitserland → verblijf in Zwitserland
Kaart van PC Navigo, nabewerkt
Elke dag van de reis zat zo vol ervaringen en ontmoetingen waarvan we zo veel hebben genoten dat de berichtgeving in deze tijd bijna buiten de boot viel. Bernadette heb geprobeerd om elke week een paar hoogtepunten op onze blog te zetten. Maar er is nog veel meer te melden. Op bepaalde delen van de route werden we begeleid door vrienden die zich op deze reisdagen lieten meeslepen in de dichtheid van ervaringen en die alles direct meemaakten. Dit geeft hen een kennisvoordeel. Voor alle anderen proberen we hieronder een paar sfeerbeelden te reproduceren en ze te laten deelnemen aan onze ervaringen.
Met Dagmar en Willi naar de rivier de Peene en het eiland Usedom
 |
 |
We hadden het er al lang over om samen met onze vrienden en voormalige beroepsschippers op onze twee schepen "Menaje" en "Dagens 2" een gezamenlijke reis te maken. Met de tocht van Berlijn naar het hoogst bevaarbare punt van de Peene hebben we dit in de praktijk kunnen brengen. Onderweg genoten we van de idyllische tocht door het Finowkanaal met zijn 12 sluizen, waarvan sommige nog met de hand worden bediend.
 |
 |
We verkenden Szczecin met een becommentarieerde stadstour voordat we individuele plaatsen van deze hoofdstad van de Pommerse hertogen nader bekeken. De adel van de Greifen klinkt nog steeds door in de plaatsnamen van de Duitse stad "Greifswald" en de Poolse stad "Gryfino" aan de Oder. De bezoek aan de centrale begraafplaats met zijn bijzondere sociale functie is absoluut de moeite waard. De nieuwe "City Marina northeast" in het midden van Szczecin bood ons een comfortabel verblijf en een goed startpunt voor sightseeing.
|
|
|
Met zijn trage stroomsnelheid wordt de Peene ook wel de Amazone van het Noorden genoemd. Het doorkruist een breed en uitgestrekt natuurgebied. Dankzij de meerpaal van het schip "Menaje" konden we in deze natuurlijke omgeving een prachtige baai uitkiezen en in het pakket overnachten. Zonder de geluiden van de beschaving en kunstlicht luisterden we 's avonds naar het vogelconcert en konden we' s morgens vroeg bevers de rivier zien oversteken. Opvallend waren ook de talrijke zeearenden die zich thuis voelen in dit gebied. Uiteraard werden ook culinaire en ludieke wensen volledig verzorgd.
|
|
De hoogst bevaarbare plaats op de Peene heet Malchin, een klein, gezellig stadje met een vriendelijke jachthaven.
|
Een fietstocht bracht ons van daar naar Ivenacker met zijn
boomkroonpad. Plots sta je voor een 1000 jaar oude eik met
een stamomtrek (op borsthoogte) van bijna 11 meter. Het was
er al toen de drie stichtende kantons van Zwitserland in
1291 hun wederzijdse steun beloofden aan de Rütli en
misschien ook toen koning Heinrich II in 1014 tot keizer van
het Romeins-Duitse rijk werd gekroond.  |
Op de terugweg van Malchin langs de Peene voeren we over het "Achterwater" en bezochten we de badplaats Zinnowitz aan de Oostzee. We fietsten door het eiland Usedom, dat bekend staat om zijn talloze zonuren en fraaie badvakanties. We voelden ons als spa-gasten - moesten ook toeristenbelasting betalen - en genoten ervan op blote voeten langs het strand te lopen. Onderweg kwamen we verrassend genoeg een kunstenaarsoase tegen, het herdenkingsatelier van de schilder Otto Niemeyer-Holstein (1896 - 1984). Tijdens de boeiende rondleiding door de museumconservator sprak de schilder ons spontaan aan en inspireerde ons met zijn levensverhaal. Naast zijn artistieke werk had hij met ijver en grote inspanning een klein verzamelparadijs opgebouwd in deze oorspronkelijke moerassige woestenij, Dit bewonderenswaardig paradijs wordt bewaard en kunnen we vandaag bezoeken.
 |
 |
|
|
Op 23 mei verlieten we, na vele mooie ervaringen, culinaire verrassingen en een paar happy hours speelplezier, het eiland Usedom en voeren we terug naar Anklam. Daar ontmoetten we - elk gezelschap apart - onze jongere generatie om een paar dagen samen door te brengen. Bij Willi en Dagmar kwam hun dochter Natascha met Patrick en hun kleinkind Anni.
|
Van onze kant mochten we onze zoon Hannes en zijn vrienden Chrigu en Babs aan boord verwelkomen. We voeren met hen de Peene op naar Demmin, vanwaar ze hun gereserveerde retourtrein van Berlijn naar Basel tijdig konden bereiken. Op de drie etappes bezochten we de dorpen Stolpe, Loitz en Demmin. |
|
Op speciaal verzoek van Hannes had Bernadette een fijne vitello tonnato bereid, die iedereen lekker vond en er dus niets meer van over was. De draad van het gesprek daarentegen duurde veel langer, tot diep in de nacht. Wat was het fijn om weer dialect te spreken en zulke lieve gasten uit Zwitserland aan boord te hebben. Stolpe is van oorsprong een benedictijnenklooster gebouwd rond 1180, waarvan nog enkele ruïnes getuigen. Tegenwoordig bevindt zich op het goed onderhouden kloosterterrein een conferentiehotel van hogere klasse. Overal zijn kleine benedictijnenbeeldjes te vinden die elk een specifieke monastieke activiteit vertegenwoordigen en die ons herinneren aan de monastieke periode. |
|
 |
 |
 |
 |
Toen we in de regen in de haven van Loitz (spreek uit: "Leuds") afgemeerd lagen en achterom keken, verraste de lucht ons met een dubbele regenboog. Qua stemming was dat een sterke uitnodiging voor een ontspannen kaartspel.
 |
 |
Een stadstour door Demmin maakte een einde aan het verblijf van onze gasten op Dagens 2. Om 's ochtends vroeg met bagage van de haven naar het treinstation te komen, hebben we de dag ervoor een taxi gezocht. Het werd een steeds wanhopiger zoektocht, bijna als het cabaretnummer van Cés Keizer, wie voor een vakantieverblijf een aparte factuur voor de telefoon wilde hebben. Maar uiteindelijk hadden we geluk en voor 5 uur vertrokken onze gasten naar Zwitserland. We waren weer alleen. In een goed geplande tocht voeren we in één klap de Peene af naar Anklam en ontmoetten daar onze vrienden Willi en Dagmar, wiens gasten ook weer naar huis waren gegaan.
 "Mijn
stukje hemel op aarde" (in een tuin in Stolpe) |
 Bevernest
aan de oevers van de Peene
|
Hiermee eindigde onze vaart naar de Peene en het eiland Usedom en konden we op 30 mei aan onze terugreis beginnen.
|
Via de voormalige vissershaven van Ueckermünde en een stop bij onze vriendelijke havenmeester in Mescherin, meneer Menanteau, die ons verraste met huisgemaakte rabarbercake,... |
|
|
... ging de reis terug naar Berlijn-Spandau, waar we deze veelbewogen "paar vaart" op 12 juni in de Nordhafen beëindigden. Met een diner in het Griekse restaurant hebben we afscheid genomen van Willi en Dagmar. De volgende dag voeren we alleen - wat een ongewoon gevoel! - naar Potsdam. |
|
Rusteloze pauze in Potsdam ...
|
De jachthaven Marina am Tiefen See was volop in bedrijf. We
waren amper aangekomen op 13 juni en hadden al aangemeerd
bij de steiger, als Helga van de aquarelgroep "Die
Pinselquäler" ons ontdekt hadde en voor een drankje aan
boord kwam. 's Avonds vierden we met Gabriele uit Potsdam
haar aanstaande mijlpaalverjaardag in het havenrestaurant. |
|
Tot onze grote vreugde kwamen op 17 juni Anna en Uli uit Bern Dagens 2 bezoeken met hun kleinkind Cuono, die in Berlijn-Moabit woont. Om de dag te vieren had Bernadette een rijke salade niçoise op tafel getoverd.
De ene zonnige dag na de andere. We konden zelfs deelnemen aan een promotiefilm voor de jachthaven op 16 juni en uitleggen waarom we hier graag blijven tijdens de wintermaanden. Dat bracht ons nieuwe, uiterst interessante contacten met Sandy, Natascha en Kathy.
Op 20 juni haalden Helmut en Dietlind uit Müllrose ons op en namen ons mee op een boottocht door het Spreewald in Lübben. Iedereen die we sinds 2017 hebben ontmoet, was enthousiast over het Spreewald. Nu, onder de deskundige begeleiding van onze vrienden, zijn de verhalen werkelijkheid geworden. Er waren daar alle smaken Spreewald-augurken ....
|
.... in Straupitz een Hollandse molen met versgemalen lijnolie, meel en molenbrood. In Werben ontdekten we een originele "Un-Kraut-Shop", waarvan de eigenaar als cursusleider kennis bijbrengt over de planten die we graag onkruid noemen. |
|
Ueli (de banketbakker) en Hedwig uit Zwitserland, die we in juni 2020 in Maasbracht ontmoetten, waren toevallig met hun schip in de jachthaven van Potsdam en kwamen op 21 juni aan boord van Dagens 2. Tijdens het avondeten wisselden we onze ervaringen uit op de verschillende waterwegen en gaven suggesties voor bezienswaardigheden.
|
Op de ochtend van 22 juni kwamen Willi en Dagmar uit Spandau
langs om Heinz te feliciteren met zijn verjaardag en gaven
hem een book met liefdevol samengesteld foto's van onze
gedeelde ervaringen. Om 12 uur vierde de dansgroep deze
verjaardag met Heinz ernaast in restaurant Tanzfabrik en
voor het diner kwamen de "Pinselquäler" als verjaardag
gasten aan boord van Dagens 2. |
|
Op uitnodiging mochten wij op de avond van 24 juni bij Uli en Marion in hun prachtige appartement met uitzicht op de Havel zijn. Uli had als KNO-arts eerder de langdurige keelirritatie van Bernadette (lang-Covid?) onder handen genomen en verlichting gegeven met een inhalatieformule.
|
Ook Peter en Uli uit Potsdam kwamen op 25 juni langs voor
het ontbijt om persoonlijk afscheid van ons te nemen. We
deelden 's avonds een ovenkaasmaaltijd met Peter uit
Zwitserland, die ook met zijn schip in de haven lag. |
|
Sabine en Thomas van het schip Barbarella in de Marina am Tiefen See verrasten ons met een wel heel bijzonder afscheidscadeau. Ze brachten ons twee kopjes en een koningsblauwe vaas. Dus verrasten we ze zelf toen we ze onze twee hoge koningsblauwe waterkannen lieten zien die we in voorgaande jaren hadden gekocht. We vernamen dat Thomas parttime werkt bij de pottenbakkerij "Royal #0000CC Ceramics" en verantwoordelijk is voor de glazuren. De rest van de tijd is hij actief bezig met muziek en heeft ons ook een CD met zijn werken geschonken. |
|
De tijd met de tussenstop in Potsdam is dus snel voorbij gevlogen.
Van het ene bezoek naar het andere op de reis door Duitsland
Na deze zomerse dagen in de jachthaven Marina am Tiefen See in Potsdam en de hoge sociale activiteit aldaar vertrokken we op 27 juni en doorkruisten Duitsland via de route Untere Havel - Elbe-Havelkanaal - Mittellandkanaal - Dortmund-Eems-kanaal en Eems naar Emden. Bij de start vergezelden Ellen, Sabine en Ille ons naar Phöben, waar we ze met hun fietsen aan wal zetten en vanwaar ze terug naar huis fietsten. We ontmoetten of bezochten vrienden onderweg op veel haltes. De Dollard overstekend bereikten we Nederlandse bodem bij Delfzijl en op 19 juli onze bestemming in de Groningse Reitdiephaven.
|
Peter en Christa verwelkomden ons op onze tussenstop in Genthin op 28 juni met een vers geplukte roos uit hun tuin. We hadden veel om over te praten sinds we elkaar voor het laatst zagen in april 2019. |
|
Op 2 juli vierde Bülstringen 900 jaar sinds de eerste gedocumenteerde vermelding van de plaats. Onze lokale vrienden hadden ons van tevoren geïnformeerd. We waren er op tijd bij, versierden ons schip, dat pal onder de eveneens versierde stadsbrug lag, en wisten zelfs met foto in de plaatselijke krant te komen. Ondanks de uitgebreide voorbereidingen voor de parade, maakten Brigitte, Hans-Georg, Karin en Heinrich van de gelegenheid gebruik om ons de avond ervoor te trakteren op een rijk avondmaal en hadden tijd voor een interessant gesprek. |
|
|
Op de maandag na de optocht hebben Heinrich en Hans-Georg
ons rondgeleid in de auto en ons een breder inzicht gegeven
in de regio waarin ze woonden. Met name het kuuroord
Flechtingen met zijn waterburcht uit 1307, de patroonkerk en
de watermolen, het zwem- en duikmeer "Der Canyon" bij
Süplingen met zijn openluchtpodium voor toneelstukken
gebaseerd op verhalen van Karl May en de natuursteengroeven
van Flechtingen, die al in de 13e eeuw stenen produceerden
voor de kathedraal van Magdeburg en de waterburcht van
Flechtingen waren interessante plaatsen. |
|
Roland en Cathrine op hun schiep Caro ontmoetten ons in
Edesbüttel, wat leidde tot een gelukkig weerzien en een
gezellige overnachting. |
|
|
In Minden hadden we afgesproken om samen met Elke en Wilfried te gaan eten. Elke bracht ons ter plaatse het nieuws dat Wilfried van zijn fiets was gevallen en dat de meeting daardoor niet door kon gaan. Aan de andere kant verrasten de twee ons op 11 juli met een "brugpost". Vanaf verkeersbrug 126 bij Hille over het Mittellandkanaal lieten ze een netzak aan een touwtje neer, waarin een tweede ontbijt voor ons zat met broodjes en een boeket bloemen vers uit huin tuin. Dus wordt het toch nog een gelukkig weerzien. |
We verlieten het Mittellandkanaal in de "Nasse Dreieck", niet zonder een kleine omweg om onze vrienden in de "Marina Alte Fahrt Fuestrup" te bezoeken. We waren blij te zien dat Rolf grote vooruitgang had geboekt in het genezingsproces na zijn ernstig arbeidsongeval en dat hij en zijn vrouw Regina al weer konden reizen met hun schip Melanie of hun camper.
Op 13 juli ontmoetten we Thomas op zijn schip Jessilon, in zijn oude souplesse en bedrijvigheid. Met onze volle bewondering zorgt hij voor zijn vrouw, die het schip bijna niet meer kan verlaten. Het plezier elkaar weer te zien was de kleine omweg meer dan waard en na twee nachten vervolgden we met een goed humeur onze reis.
|
Nu verliep de vaart via het Dortmund-Ems-kanaal snel. Vanaf de Herbrumsluis hadden we getijstroming die ons met snelheden tot 13,1 km/u voortstuwden. Dus op dezelfde dag gingen we in Delfzijl de grens over naar Nederland en op 19 juli bereikten we onze bestemming, de Reitdiephafen in Groningen. Hier ontmoetten we Diny en Michael van Hooge der A in Groningen, tot wederzijds genoegen. Na een goed diner spraken we af om een van de volgende dagen samen langs de Drentsche Aa te wandelen. Het is fijn om na zo'n lange boottocht weer met de benenwagen te gaan. |
|
|
Diny schreef onlangs een boek over een onderwerp waar we allemaal steeds vaker mee te maken krijgen: dementie. Wat schaamt ons: hoe gaan we om met mensen met dementie? Uit eigen ervaring met haar moeder en uit talrijke, uitgebreide interviews met begeleiders van mensen met dementie heeft zij het door arts Hans Houweling in de jaren zeventig ontwikkelde model van 'warm thuis' samengevat in zeven leidende principes, die deze mensen 'warme zorg' bieden in passende woonvoorzieningen zonder meerkosten mogelijk te maken. Diny Stamm hecht veel belang aan het woord "begeleiding" en het idee dat zorgverleners te gast zijn in het huis van mensen met dementie. Het gaat er niet alleen om deze mensen op gelijke voet te ontmoeten en hen vrije tijdsbesteding aan te bieden. In hun ongeneeslijke dementie weten ze vaak niet meer waar ze zijn, waarom ze daar zijn, wie ze zijn. Dat is eng. Het doet pijn. Ze roepen om veiligheid, soms voor hun moeder, soms voor hun oorspronkelijke huis. Deze angst moet individueel worden bestreden met "warme zorg" (hartelijk, met affectie). |
Ze moeten ondersteund worden in hun psychisch welzijn omdat ze met hun eigen denkvermogen de angst en pijn niet meer kunnen compenseren en verdoezelen met positieve gedachten. Een authentiek geschreven en gemakkelijk te lezen boek, nuttig en leidend voor ons allemaal in de omgang met mensen met dementie. Het zal zeker niet lang duren voordat het ook in andere talen wordt vertaald. Op twee locaties in Nederland brengt Stichting WarmThuis deze visie met succes in de praktijk. → lees meer
 |
 |
Op vakantie in Zwitserland:
In de Reitdiephaven bleef Dagens 2 liggen terwijl wij de hele maand augustus met de trein Zwitserland, familie en vele vrienden bezochten. Tussendoor lieten we ons door de huisarts in hart en nieren controleren, bij de tandarts de cariës bestrijden, brachten een paar centjes naar de apotheek en veranderden ons woonadres bij de gemeente. Naturlijk hebben we genoten van het voorspoed van onze kleindochter Lorianne, die al grote stappen richting zelfstandigheid had gezet. In Steffisburg hadden we al de hele tijd een eenkamerappartement kunnen huren via AirB&B, wat ons een goed uitgangspunt bood voor de verschillende te bezoeken bestemmingen. Zelfs een hele maand is niet genoeg om iedereen te bezoeken die ons heeft uitgenodigd. Onze excuses aan iedereen die we hebben gemist met ons bezoekprogramma, want naast de geplande ontmoetingen kwamen we verrassend genoeg kennissen en vrienden tegen met wie we nog even kort konden bijpraten voordat we de volgende trein moesten halen. |
|
Onvergetelijke hoogtepunten van ons verblijf waren de wandeling met onze zoon Hannes door de ravijn der Aare met een ansluitend bezoek aan het tropenhuis in Frutigen en zijn steurkwekerij
evenals de dagtocht met Ursula en Ueli naar de Seebergsee in het Diemtigtal,
de vele uren met Erich en Alexandra in Hünibach, waar altijd een
vrolijke Lorianne ons opwachtte,
de hereniging met Rösly en Jakob
in Winterthur, die we jaaren niet gezien hebben,
onze nieuwe
logies gevende familie in Dietlikon leren kennen
en de uren met
Brigitte en Roland in Worb, waar met ijver nieuwe kinderkleding voor
Lorianne werd gemaakt en waar Brigitte ons verwende met haar
kookkunsten.
Op 31 augustus kwam er een einde aan ons verblijf in Zwitserland. De dag ervoor hadden we afscheid genomen van onze logiesgever en 's morgens vroeg de trein van Thun richting Groningen genomen. Brigitte en Roland stapten in Bern aan boord en samen bereikten we 's avonds de Reitdiephaven en ons schip. Te moe om te koken, aten we in het havenrestaurant "Taste and Flavour", dat ons verraste met zijn enorme selectie à discrétion. Het belangrijkste was dat we bij ons schip waren aangekomen en goed gevoed in bed vielen.
Tour door de noordelijke provincies van Nederland met Brigitte en Roland
Samen met Brigitte en Roland aan boord voeren we op 3 september verder. We doorkruisten de provincies Groningen en Friesland via Dokkum, Leeuwarden Grouw en Lemmer. Via de Noordoostpolder, dat behoort tot de provincie Flevoland, bereikten we met Hasselt de provincie Overijssel, gleden langs de randmeren via Elburg (provincie Gelderland), raakten de provincie Utrecht in het Eemmeer aan en bereikten de provincie Noord-Holland bij Huizen tot aan onze bestemming, Haarlem, die we op 14 september bereikten en op onze favoriete ligplaats afmeerden. Hier zijn enkele hoogtepunten van deze reis:
|
Op 4 september namen we de veerboot "Rottum" van Lauwersoog over de Waddenzee naar het eiland Schiermonnikoog, waar we vier fietsen huurden en het eiland van west naar oost verkenden. Zoals het hoort, kwam de wind altijd van voren. Maar de lucht was zo warm en de zon scheen, de wind kon ons spel niet bederven. De fietsverhuurders zijn zeer geschikt voor de dagelijkse drukte van toeristen en de fietsen worden zonder grote formaliteiten ter beschikking gesteld. We genoten van de zeelucht, de lichaambeweging en de maaltijd die volgde. |
Op 7 september fietsten we van Leeuwarden naar het planetarium in Franeker, dat tussen 1774 en 1781 door de wolkammer Eise Eisinga aan het plafond van de woonkamer was gebouwd. Hij wilde zijn tijdgenoten laten zien dat het geprofeteerde einde van de wereld niet zal plaatsvinden, zelfs als in 1774 - gezien vanaf de aardede - de planeten op een rij zouden staan. Het planetarium van ons zonnestelsel draait zelfs na 240 jaar nog precies. |
|
|
Op een Marrekrite-ligplaats ontmoetten we onze Zwitserse vrienden Matz en Hansruedi met hun schip Mizar. We genoten van de avondzon, van de gemeenschappelijke maaltijd, waarbij elke keuken zijn eigen bijdrage leverde, en van ervaringen uitwisselen. Met hun hobby "breien" hadden Bernadette, Brigitte en Matz al een avondvullend onderwerp. |
|
De Hanzestad Hasselt heeft haar kademuren prachtig gerenoveerd en biedt goede ligplaatsen met water en elektra. De vriendelijke havenmeester komt 's avonds langs, int het liggeld en brengt een tas mee met allerlei toeristische informatie over Hasselt en omgeving.Terwijl de zon onderging, slenterden we door de stad, die op dit tijdstip van de dag zo goed als autovrij was. Ondanks verdere afspraakverplichtingen konden Peter en Evelyn, wonende in Hasselt, snel bij ons aan boord komen, waardoor we de keuringsdatum voor ons schip volgend jaar juni konden afspreken. De Europese certificering voor Dagens 2 na zeven jaar is opnieuw aan de orde. |
|
|
Van Hasselt voeren we naar Zwolle en vandaar via de Geldersche IJssel naar Kampen in het Ketelmeer, maakten daar een bocht van 180° en voeren via het Vossemeer de randmeren in. Met tussenstops in Elburg en Huizen bereikten we op 13 september Amsterdam en vonden een passantenligplaats in de Amsterdamse Marina. Een goed uitgangspunt om via het IJ-veer een wandeling door de Amsterdamse grachtengordel te maken en de dag af te sluiten op het terras van het fijne restaurant "In de Waag". |
|
Aan het einde van deze afwisselende reis met Brigitte en Roland nestelden we ons op ons favoriete plekje aan het Spaarne in Haarlem en genoten we van nog een lekkernij uit de keuken van Bernadette: rijk gevarieerde tonijnsalade, daarmee een Belgisch biertje en een zwoele zomeravond. Wat wil je nog meer?! Er was nog tijd om de volgende dag een fietstocht door Nationaal Park Zuid-Kennemerland (bos en duinen) te maken en te lunchen bij strandpaviljoen Parnassia om op krachten te komen voor de terugweg. |
|
Maar toen was het onvermijdelijk: de dag van afscheid. Op 17 september verlieten Roland en Brigitte ons en reisden gelukkig en vol ervaringen terug naar Zwitserland. We verbleven tot 15 oktober in Haarlem, ontmoetten Rien en Donna, kregen bezoek van Pam uit Heemstede, speelden met Rosmarie, Rinze Marten, Helen en Jan en leerden Nenette en Nanne kennen op het naburige schip "Andante Piedro". Toevallig kenden we hun schip al. We kwamen het voor het eerst tegen in Straatsburg in 2015. Anne en Dom waren toen nog de eigenaren. In 2020 verkochten ze het aan Nanne en Nenette, die nog steeds betalende gasten aan boord ontvangen en laten meereizen. Met deze interessante collega's van skippers houden wij graag verder contact.
Met de boven genoemde tocht van Haarlem naar Kudelstaart sloten we ons zeer bewogen rijseizoen 2022 af. We genieten van de stationaire dagen in de haven en vinden de tijd om lopende zaken te verwerken en onderhoudswerkzaamheden aan de scheepsuitrusting uit te voeren. Ook mag ons schip tijdens de kerstperiode niet geheel zonder versieringen blijven liggen en moet het wat licht verspreiden in de lange nachten. Met dit ervaringsverslag willen we de lange nachten stimuleren en jullie deze zonnige en warme zomer nog eens laten passeren.
Wij wensen jullie een fijne advents- en kersttijd.
|
Met vriendelijke groet
(het laatste nieuws van
ons vinden jullie - |
 |
Van 15 oktober 2022 tot 1 april 2023 liggen we met Dagens 2 weer in de Jachthafen Kudelstaart zuidelijk van Amsterdam en zijn daar in de wintermaanden te vinden onder het adres:
|
Heinz und Bernadette Gubler |
Onze mail- en web-adressen blijven onveranderd: |
terug
naar de top van de pagina