De Elbe-stadspoort van Werben

De derde bestemming was de Hanzestad Lübeck. Vanwege het gebrek aan water op de Elbe, reden we ons met de omweg via het Elbe-Havel-kanaal en het Mittelland-kanaal. In Edesbüttel slagden we naar rechts in het Elbe-Seitenkanal, bezochten op een tussenstop de Hanzestad Uelzen met zijn speciale stationsgebouw. Het werd gerestaureerd in 1999/2000 door de beroemde schilder / architect / ecoloog Friedensreich Hundertwasser (1928 - 2000), en wordt beschouwd als een voorbeeld van meer natuurlijke en humane architectuur.

In het centrum van de stad met zijn aanlokkelijke voetgangersgebied, kwamen we aan de gevel van de goudsmid zijn huis een beiaard tegen. Ernaast stond een interessante sculptuur met een grappig verhaal, die de inwoners van Uelzen de bijnaam "Ulenköper" (koper van uilen) gaf. Opmerkelijk verwante woorden in de Duitse plaatselijke dialect met Nederlands.

Andreas en zijn vrouw Katrin lieten ons tijdens een fietstocht alle schoonheden en culinaire hoekjes van 'hun' stad zien, die vroeger een belangrijk handelscentrum was voor zout uit de zoutpannen en voor brandhout daarvoor. Een oude kraan in de haven getuigt nog steeds van deze economische bloei. Naar verluidt haalde hij op 13 augustus 1840 zijn zwaarste lading aan de wal: een stoomlocomotief met een gewicht van ongeveer 9,3 ton voor de Ducal Brunswick State Railways, die op het water naar Duitsland was vervoerd. De kracht van 38 mensen was nodig, om het hijswiel te draaien.

Met Andreas bezochten we op een andere dag het klooster Lüne, opgericht in 1170. Het werd in 1562 geëvangeliseerd en wordt nog steeds uitgebaat door vrouwen die daar wonen. Hun appartementen zijn in een nieuwbouw aangepast aan de moderne tijd. Dit maakt de vroegere cellen toegankelijk voor bezoekers. Tijdens de rondleiding leerden we veel over het leven en de dagelijkse routine in het klooster door de eeuwen heen. Naast de fonteinhal en de prachtig geborduurde tapijten, fascineerde het klooster met zijn speciale Taustab-gewelf. De gewelfde ribben zijn gemaakt van speciaal gevormde bakstenen die, wanneer ze in de rij staan, de indruk wekken van een dikke touw.

Oosterse kruisgang met Taustab-gewelf in het klooster Lüne.

Interessant voor ons was vooral de tentoongestelde, tastbare stokvis. Het werd gevangen in de Noorse Lofoten, aan de lucht gedroogd op stokken en zo bewaard, verscheept over de haven van Bergen en kwam als een delicaat om te vasten op de platen van rijke christelijke huishoudens in heel Midden-Europa. Wie niet zoveel kon betalen, moest tevreden zijn met de gezouten haring. Het benodigde zout kwam grotendeels vanuit de Hanzestad Lüneburg. Daar is alles, wat met zout te maken heeft, te vinden in het Duitse zoutmuseum. Bezienswaardig!

De nieuwe bezienswaardigheid van Hamburg, de Elbphilharmonie, vervangt de "Oude Michel" (Michaelis-kerk), die steeds meer achter de nieuwe gebouwen in de binnenstad verdwijnt. De "Elphi" bied niet alleen een opvallend silhouet, maar dankzij de ligging direct aan de Elbe is het gebouw overal gemakkelijk te zien. Met een beetje geluk kregen we twee kaartjes voor een pianoconcert met poëzievoordracht en konden zo de grote concertzaal live beleven. Zelfs in de zesde rang hoorden we elke toon in de zaal, van de piano, van de dichter, maar ook van elke hoest en zucht op de tribunes van de toeschouwers. Wee, wee, wie vergeet zijn mobile phone uit te zetten!

Schip vrienden uit Hamburg, Antje en Christoph, hebben ons in hun auto gepakt en ons het Airbus-fabrieksgebied, het "oude land" ten zuiden van de Elbe met zijn talloze fruitboerderijen, de Elbe-veerboten en de "Willkomm-Höft" in het veerhuis in Schulau (Wedel) getoond. Daar worden alle aankomende schepen naar Hamburg met vlag en volkslied verwelkomen en weer afscheid genomen bij de uitvaart. Ondertussen legt de dienstdoende kapitein aan de toeschouwers de herkomst, bestemming, tonnage, aandrijfmechanisme en nog veel meer van de passerende schepen uit. Vanuit het restaurant dat ons een uitstekende lunch serveerde, konden we comfortabel het reilen en zeilen bekijken.

van de Speicherstadt, van het koffiemuseum, van de miniatuurwonderwereld, het stadspark en het planetarium, van het orgelconcert en theater, van de reis met de "Halunderjet" naar Helgoland en van Ballinstadt, het emigrantenmuseum, van de musical "Lion King"en de sculpturen van Ernst Barlach. Het kan winteravonden vullen. We zullen proberen er wat van te vertellen op onze website.

Na een paar dagen reizen, waren er in september nog voldoende dagen om deze stad en zijn omgeving uitgebreid te leren kennen. De Bremen-vrienden Werner en Helga besteedden hun tijd als gids gedurende meerdere dagen en leidden ons met hun auto naar plaatsen die we niet alleen met onze fietsen zouden hebben bereikt: We hebben heel Bremen rondgeleid, het uitgestrekte havengebied gezien, de Böttcherstrasse leren kennen. We luisterden naar de beiaard van 30 porseleinen klokken van Meissen en zwierven door de wijk Schnoor, brachten hulde aan de grote Roland, bezochten de Sint-Pieterskathedraal.

Buiten Bremen ligt de bunker Valentin, gebouwd om Duitse onderzeeërs in en productielijn te maken. Elk 52 uren een onderzeeër! Gelukkig werd hij nooit voltooid. Het eind van de Tweede Wereldoorlog was eerder. Tegenwoordig is de bunker een onmisbaar overblijfsel van de nazi-bewapening voor de zeeoorlog en een plaats van herinnering aan de oorlog en de misdaden van de nationaalsocialistische heerschappij.

Otto Modersohn: herfst in de hei

Claude Monet: velden in het voorjaar

Op 25 september 2018 zagen we in een heldere hemel de 100e volle maan aan boord van ons schip, sinds we ons schip op 18 augustus 2010 in 's-Hertogenbosch hadden overgenomen. Bernadette heeft een 80 pagina's tellend fotoboek samengesteld van onze reizen, gasten, belevenissen en ervaringen voor dit jubileum. Het is uniek. Wie het wil zien, wordt uitgenodigd om ons te bezoeken op ons schip.

Begin oktober zetten we koers naar onze winterhaven aan het Tiefen See in Potsdam. Op deze route hadden we verschillende gasten, die veel afwisseling aan boord brachten en die dankzij de uitzonderlijk mooie zomer met warme dagen tot oktober, het leven op het water in zijn mooiste vorm belevden.

Freddy, broer van Bernadette, voer met ons van Bremen naar Wolfsburg.

Hannes, onze zoon met zijn vrienden Barbara en Christian kwamen aan boord in Wolfsburg, bezochten de Autostadt en voeren met ons mee over Burg en Genthin (dagreis naar Kloster Jerichow) naar Rathenow, waar we samen het Kunsthof van Hans en Karin bezochten.

Wilfried en Elke voeren met ons van Rathenow via Werder naar Potsdam. We hadden ze eerder ontmoet in Minden. Elke was opgegroeid in een gezin varend op een particulier vrachtschip en had na vele jaren op het land "heimwee naar de hut". Wilfried was ook gewent aan slapen in een kooi. Zij en wij hebben echt genoten van de mooie weer en de reis de Havel op.

We wensen jullie allemaal prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar. Met vriendelijke groeten