zum früheren Kapitel

zum Inhaltsverzeichnis     

zum späteren Kapitel

 

 

De zeventigste volle maan aan boord van Dagens 2

              

 

 

Wij vierden pas de zeventigste volle maan aan boord van ons schip Dagens 2. Vanaf augustus 2010 genieten wij van de vrijheid, op de waterwegen door Nederland, België en Frankrijk te varen. Tijdelijk gaan we ook met vakantie naar Zwitserland, ons land van herkomst.

 

 

 

 

Deze vrijheid gaat hand in hand met en bepaalde eenzamheid.

 

 

 

 

In vrijheid en eenzamheid de natur kunnen beleven en ondervinden, was altijd en sublieme ogenblick mar soms ook een uitdagende situatie.

 

 

 

 

In Nederland was het de aanhoudende wind. In België deeden wij kennis maken met de naue sluiskolken en het tij op de Schelde. In Frankrijk ontvingen ons havens met steigers voor alleen maar boten minder dan 15 meter lengte. Nochtans is er voor iedere probleem een oplossing, waar wij dankbaar voor zijn.

 

 

 

 

Voor alle vriendschappen, die voortkomen uit ontmoetingen op de weg, is André, een 86 jaar oud hengelaar in Straatsburg, een fraai exempel. Vanaf medio oktober voer hij regelmatig op zijn sloep achter ons heck door, de hengels wel over boord gehangen. Wij wenkten hem, hij zwaaide terug. Als de buitentemperatur daalde, kwam hij op de steiger, waar wij afgemeerd hadden, om zijn visje uittegooien. De steiger word in die tijd gemoderniseerd. Soms werden de stoeptegels weggehaald, om de steigers met strom- en waterleidingen uitterusten. Er was alleen nog het geraamte te zien. Geen probleem voor André. Hij huppelde over de dwarsbalken, in de linke hand de vishengels, in de andere hand de emmer met de lokkertjes. Ons adem stokte. Wij keeken goed naar hem om straks ingrijpen te kunnen, zoude hij in het water vallen. Maar niets gebeurde nooit.

Op een avond bracht hij ons een snoek, wel 60 cm lang, die hij pas gevangen had. Wat een verrassing! Onder zijn toezicht wist Bernadette een lekkere maaltijd aanterichten. Dit werd een mooie culinaire afwisseling

André was niet alleen visser. Op een keer kwam hij naar ons toe en bracht zijn mondharmonica mee. Hij speelde een groot repertoir van shanty's en chansons. Wel eens deed hij door Portugal en Turkije fietsen. Als musikant op straat kunt hij met de mondharmonica zijn reisgeld aanlengen.

 

 

 

 

De diversiteit van ons belevenissen liet ons even meer van het leven te houden. Wij lerden de taal van ons gastland en hebben zo de deur opengedaan voor ontmoetingen met mensen en cultuur.

 

 

Hoe konden wij ons verheugen over de vrolijke feest van de Sinterklaas intocht in Nederland, over de bloemrijke tuin van Keukenhof of van de Floriade in Venlo, over de historische bootenliften en de moderne tegenhanger in Strépy-Thieu in België en over all die mensen, die ons vanaf het uiver aanspraken en heel wat hebben afgeprat. Altijd weer verrassend, hoe veel reizigers met een woonschip onderweg zijn. Wij zijn tegen Australiërs, Zweden, Canadesen, Italiaansen, Engelsen, Duitsers, Nederlanders, Zwitsers en soms ook Fransen gekomen en hebben ons onderhouden in Engels, Duits, Italiaans, Nederlands en Frans of een amusante mengsel van worden uit merdere talen.

 

 

 

 

Nu is alweer tijd om van ons winterligplaats Straatsburg afscheid te nemen. Wij hebben ons alhier voll op ons gemak gevoelt en van de nabijheid van Zwitserland ten volle genoten.

Iedere moment is vergangelijk. Toch hebben we de kans, ze in dierbare herinneringen te bewaren.

 

 

 

 

Breed open staat de volgende vaarseizoen voor ons. Over Nancy en de Maas af varen wij naar Maasbracht, waar we in het midden van juni 2016 in de werft Tinnemans en zonen ons schip uit het water laten heffen. Het communautair binnenvaartcertificaat voor ons schip moest vernieuwt worden. Verfolgens plannen wij, over de Duitse Mittellandkanal naar Berlijn te varen, waar we in de Marina am Tiefen See in Potsdam een winterligplaats 2016/17 gereserveerd hebben.

De beoogde ligplaats geeft een mooie uitzicht over de rivier Havel en naar de oppenbare kasteelpark Babelsberg.

 

 

 

 

Hier nog een gedicht, waaraan we groot plezier hebben. Het is afkomstig van het boekje "Glück kennt kein Alter" van Hans Kruppa:

 

 

Notwendige Freundschaften

Liebst du die Freiheit,

musst du dich mit der Einsamkeit anfreunden.

 

Liebst du die Liebe,

musst du dich mit dem Verlust anfreunden.

 

Liebst du das Leben,

musst du dich mit der Vergänglichkeit anfreunden. 

Onscheidbare vriendschappen

Hou je van vrijheid,

raak bevriend met eenzaamheid.

 

Hou je van lievde,

raak bevriend met  verlies.

 

Hou je van het leven,

raak bevriend met vergankelijkheit. 

 

 

Zulke vriendschapen konden wij tot nu in hoge mate ervaren. Wij gaan met plezier alweer in de tijd tussen de volle maan en zien uit naar alle  dingen, die het leven, de liefde en de vrijheid ons tussen Straatsburg en Berlijn gaan offreren.

Met beste wensen vanuit een behaaglijke Straatsburg

Bernadette und Heinz
www.dagens2.ch

 

 

 

 

Voorjaars ontwaken in het Citadel-park in Straatsburg op 19 mart 2016